Διαχείρηση φόβου

Ο ΦΟΒΟΣ

Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που ταλαιπωρεί πολλές παιδικές ψυχούλες. Είναι ένα συναίσθημα έντονο στα παιδιά κυρίως γιατί αυτά δεν μπορούν να τον αντιμετωπίσουν. Μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά από κάτι που βίωσε το παιδί, από κάτι που είδε ή ακόμα να προέρθει από τη φαντασία του, η οποία είναι ικανή να πλάσει απίθανα σενάρια. 

Σε κάθε περίπτωση ο φόβος των παιδιών πρέπει να αντιμετωπίζεται με τρόπους δραστικούς και βιωματικούς ώστε να μην φρενάρει την υγιή ψυχική ανάπτυξη και την ευαίσθητη ιδιοσυγκρασία τους.

Πως δουλέψαμε στο νηπιαγωγείο

Στην αρχή έδειξα στα παιδιά μία εικόνα ενός παιδιού. Η αναγνώριση του συναισθήματος έγινε γρήγορα αφού όλοι φώναξαν ότι το παιδί φοβάται.

Γιατί φοβάται; 

* Είδε ένα φάντασμα

* Έμεινε μόνο του

* Είδε κακό όνειρο

* Είδε ένα φίδι

* Είδε ένα τέρας

* Γιατί βροντάει

* Είδε αράχνη και κατσαρίδες

Εξήγησα στα παιδιά ότι δεν είναι κακό να νιώθουμε φόβο. Πρέπει όμως να μάθουμε να τον διώχνουμε. Εσείς φοβάστε κάτι; τα ρώτησα.

Κάποια παιδιά μίλησαν για τον φόβο τους ,λίγο διστακτικά βέβαια.Κάποια άλλα ισχυρίστηκαν ότι δεν φοβούνται τίποτα. Ζήτησα από τα παιδιά να ζωγραφίσουν τον φόβο τους σε ένα μακρόστενο χαρτί.  Όλα τα παιδιά τότε ζωγράφισαν αυτό που φοβούνται.

Αφού τον ζωγράφισαν, τους μίλησα για ένα κινέζικο έθιμο. Στην Κίνα λοιπόν πιστεύουν ότι υπάρχει ένας δράκος που παίρνει τους φόβους των παιδιών και τα παιδιά δεν φοβούνται πια. Θέλετε να ταϊσουμε τους φόβους σας στο δράκο; Έτσι και έγινε:

Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε άλλο για να διώξουμε τον φόβο μας;

Απαντήσεις των παιδιών:
* Να το πούμε στη μαμά και αυτή να μας αγκαλιάσει

* Να αγκαλιάσουμε το αρκουδάκι μας

* Να μετρήσουμε μέχρι το 10

*Να μετρήσουμε μέχρι το 3

* Να κλείσουμε τα μάτια μας και όταν θα τα ανοίξουμε ο φόβος μας θα έχει φύγει

ΑΣΠΙΔΕΣ ΤΟΥ ΘΑΡΡΟΥΣ

Φτιάξαμε τις ασπίδες του θάρρους και ζωγραφίσαμε τι μπορούμε να κάνουμε έτσι ώστε να διώξουμε τον φόβο μας.

ΙΔΕΑ ΑΠΟ : http://34nipatras.blogspot.gr/

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

 ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΣΧ. ΧΡΟΝΙΑΣ 2016-2017

Για να κατανοήσουν καλύτερα τα παιδιά τα γεγονότα του '40, διαβάσαμε το παραμύθι της Γαλατείας Σουρέλη " Σαν παραμύθι"

Στη συνέχεια βρήκαμε στο χάρτη της Ελλάδος την Πίνδο και γνωρίσαμε τους αρχηγούς των τριών χωρών, της Ελλάδας , της Ιταλίας και της Γερμανίας. 

Μέσα από πλούσιο φωτογραφικό υλικό, μιλήσαμε για τα συναισθήματα των ανθρώπων, για των ρόλο των γυναικών στον αγώνα, για τις έννοιες ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟ.

Γράψαμε τη λέξη ΟΧΙ στον πίνακα

Τα καδράκια μας για το σκηνικό της γιορτής μας

Ζωγραφίσαμε τα γεγονότα

Δραματοποιήσαμε το παραμύθι της Γαλατείας Σουρέλη

 Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γίγαντας κι ένας  νάνος. 'Ενας μεγάλος γίγαντας, τόσο μεγάλος όσο σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί. Τον ίδιο καιρό κάπου κοντά στο γίγαντα, ζούσε ένας νάνος, ένας μικρός χαρούμενος νάνος. Νάνος και γίγαντας ζούσαν ο καθένας στον τόπο τους χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον. Τους χώριζε άλλωστε ένα τεράστιο αυλάκι, μια θάλασσα. Ζούσαν ευτυχισμένοι… Και περνούσε ο καιρός.

 Ο νάνος κοίταζε τη δουλειά του και ο γίγαντας τη δικιά του και ζούσαν αγαπημένοι… Ένα πρωί όμως ο γίγαντας φόρεσε ένα περίεργο καπέλο και μια πιο περίεργη στολή και με ένα πήδημα βρέθηκε στην πόρτα του μικρού νάνου και βάζοντάς του μια λόγχη μπροστά στην κοιλιά του είπε: «Ήρθα να σου πάρω το σπίτι, παραδώσου!» Ο νάνος στην αρχή το πέρασε για χωρατό. «Κοίτα χωρατατζής που είναι ο γείτονας!» σκέφτηκε. Και φέρνοντας στο νου του το γνωστό χαιρετισμό, του φώναξε: «Γεια σου γείτονα χωρατατζή!» Ο γίγαντας όμως δεν καταλάβαινε πια από τέτοια. Πίεσε τη λόγχη πάνω στην κοιλιά του και του ξαναφώναξε με άγρια φωνή: «Παραδώσου είπα» 

Και φέρνοντας στο νου του το γνωστό χαιρετισμό, του φώναξε: «Γεια σου γείτονα χωρατατζή!» Ο γίγαντας όμως δεν καταλάβαινε πια από τέτοια. Πίεσε τη λόγχη πάνω στην κοιλιά του και του ξαναφώναξε με άγρια φωνή: «Παραδώσου είπα» 

Τότε ο μικρός νάνος κατάλαβε ότι δεν αστειευόταν ο γίγαντας και χωρίς κανένα φόβο του είπε: «Όχι, δεν παραδίνομαι.» Αμέσως έτρεξε στο μικρό καλύβι του και σε λίγο ξαναγύρισε κρατώντας μια σφεντόνα και στάθηκε μπροστά στο γίγαντα.

 Ο μεγάλος γίγαντας τα 'χασε για λίγο και αμέσως όρμησε επάνω στο μικρό νάνο. Έγινε όμως κάτι το απίστευτο ο μικρός νάνος νίκησε το μεγάλο γίγαντα κι έτσι ο γίγαντας με κατεβασμένο το κεφάλι το έβαλε στα πόδια. 

 Έτσι κι οι Έλληνες του Σαράντα, όπως ο μικρός νάνος του παραμυθιού, όταν η Ιταλία ζήτησε να της παραδώσουν τη χώρα τους, απάντησαν όπως κι εκείνος με ένα θαρραλέο και αποφασιστικό: ΟΧΙ και αφού πολέμησαν παλικαρίσια πάνω στις βουνοκορφές νίκησαν τους Ιταλούς κι έτσι η πατρίδα μας είναι ελεύθερη.

Ζωγραφίσαμε το παραμύθι

Συγχαρητήρια στα παιδάκια μου!!!!!!

(Ευχαριστώ πολύ  την Θούλη Γεωργουλίδου για τις φωτογραφίες της γιορτής  και της Παρέλασης)