Μικρό Νηπιαγωγείο : Φεβρουαρίου 2015

"… Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο.”

Robert Fulghum

Αμυγδαλιά, αμυγδαλιά.....

Ο μύθος της Αμυγδαλιάς

Α' εκδοχή

Ήταν κάποτε στη Θράκη, μια πανέμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς, η οποία ερωτεύτηκε το γιο του Θησέα, τον Δημοφώντα. Οι δύο νέοι γνωρίστηκαν όταν το καράβι του νεαρού Αθηναίου Δημοφώντα επέστρεφε από την Τροία.

Παντρεύτηκαν αλλά μετά από λίγο καιρό ο νεαρός Αθηναίος νοστάλγησε την πατρίδα του και η ερωτευμένη πριγκίπισσα μην αντέχοντας να τον βλέπει στεναχωρημένο, τον άφησε να γυρίσει πίσω και αν την αγαπούσε πραγματικά θα ξαναγύριζε και τότε θα ήταν πραγματικά και ειλικρινά δικός της.

Έτσι κι έγινε, και η ερωτευμένη Φυλλίς έμεινε μόνη να περιμένει τον εκλεκτό της για χρόνια ώσπου μαράζωσε και πέθανε από τη θλίψη της.Όμως οι θεοί που ήξεραν την ιστορία της την μεταμόρφωσαν σε δέντρο για να μπορεί να περιμένει για περισσότερα χρόνια τον αγαπημένο της.Έτσι η ερωτευμένη γυναίκα δεν πέθανε αλλά έγινε το δέντρο, που έμελλε να γίνει σύμβολο της ελπίδας : η Αμυγδαλιά.

Έλεγαν λοιπόν ότι μετά από χρόνια και όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε στη Θράκη βρήκε την αγαπημένη του και πιστή γυναίκα, όχι περιστοιχισμένη από μνηστήρες αλλά ένα ξερό δέντρο δίχως φύλλα στη μέση του παγωμένου τοπίου.Απελπισμένος και γεμάτος τύψεις αγκάλιασε τον κορμό της και τότε εκείνη πλημμύρισε ανθούς στη μέση του χειμώνα νικώντας το θάνατο.

Β' εκδοχή

Μια άλλη εκδοχή του μύθου για την αμυγδαλιά αναφέρει ότι η Φυλλίς έμεινε πίσω περιμένοντας τον, στον τόπο της τελετής του γάμου της. Τα χρόνια περνούσαν και ο Δημοφώντας δεν επέστρεφε. Απελπισμένη η βασιλοπούλα που τον έχασε για πάντα πήγε και κρεμάστηκε σ΄ ένα δέντρο. Το δέντρο κράτησε την ψυχή της κι από τότε δεν ξανά έβγαλε φύλλα ούτε άνθισε.

Κάποτε με τα χιόνια του Γενάρη γύρισε ο γιος του Θησέα. Σαν έμαθε τον τραγικό χαμό της αγαπημένης του πήγε, αγκάλιασε το δέντρο και αυτό άρχισε να βγάζει τρυφερά φύλλα και άνθη. Η ψυχή της βασιλοπούλας ένιωσε χαρά με το γυρισμό του Δημοφώντα μα δεν ξαναπήρε την ανθρώπινη μορφή της. Έμεινε δέντρο και κάθε χρόνο το Γενάρη, στολίζεται με κάτασπρα λουλούδια.

Έτσι η αμυγδαλιά, έγινε σύμβολο της ελπίδας, δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο.

πηγή: http://mythagogia.blogspot.gr

Λαογραφική ιστορία της αμυγδαλιάς:

Αμυγδαλιά η νυφούλα του Βορριά..

Η Αμυγδαλιά ήταν ένα νέο, πανέμορφο, ροδαλό κορίτσι. Η μητέρα της την αγαπούσε πολύ, φοβόταν όμως τις κρύες μέρες του χειμώνα να την αφήσει να βγει έξω για να μην κρυώσει. Γι' αυτό το χειμώνα την κλείδωνε στο δωμάτιό της. Μια μέρα όμως ο Βοριάς πέρασε έξω από το παράθυρό της, την είδε και την ερωτεύτηκε.
Πώς όμως θα ερωτεύονταν και αυτή το Βοριά; Τριγυρνούσε θλιμμένος έξω από το παράθυρό της. Ώσπου μια νύχτα σκέφτηκε να μεταμορφωθεί σε πρίγκηπα. Ο Βοριάς παρουσιάστηκε στην Αμυγδαλιά σαν όμορφος νεαρός άντρας και της ζήτησε αμέσως να παντρευτούν. Εκείνη μόλις τον αντίκρισε τον ερωτεύτηκε και δέχτηκε την πρότασή του.

Μια μέρα λοιπόν, που έλειπε η μητέρα της από το παλάτι, βγήκε έξω τρέχοντας και αγκάλιασε το Βοριά. Δεν άντεξε την παγωνιά και απ' το κρύο του ξεψύχησε. Από τότε ντύνεται νυφούλα και δέχεται το άγγιγμα του αγαπημένου της Βοριά κάθε χειμώνα.

Η αμυγδαλιά ανθίζει νωρίτερα από όλα τα δέντρα, μέσα στον Ιανουάριο ή Φεβρουάριο. Παλιότερα θεωρούσαν πως αν η αμυγδαλιά ανθίσει τον Ιανουάριο ο χειμώνας θα συνεχιστεί βαρύς και με χιόνι και κρύο.

πηγή: http://mythagogia.blogspot.gr

ΠΙΝΑΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ-ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

4 Πίνακες
του Βίνσεντ βαν Γκογκ.

Ανισμένες αμυγδαλιές του Γιάννη Σταύρου

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά
με τα χεράκια της
κι εγέμισ' από άνθη η πλάτη
η αγκαλιά και τα μαλλάκια της.
Κι εγέμισ' από άνθη...

Αχ, σαν την είδα χιονισμένη την τρελή
γλυκά τη φίλησα
της τίναξα όλα τ' άνθη από την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:
Της τίναξα όλα τ' άνθη...

Τρελή, σαν θες να φέρεις στα μαλλιά σου τη χιονιά
τι τόσο βιάζεσαι;
Μονάχη της θε να 'ρθει η βαρυχειμωνιά,
δεν το στοχάζεσαι;
Μονάχη της θε να 'ρθει...

Του κάκου τότε θα θυμάσαι τα παλιά
τα παιχνιδάκια σου
σκυφτή γριούλα με τα κάτασπρα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου.
Σκυφτή γριούλα...

Γεώργιος Δροσίνης

Νεράιδα του χειμώνα

Αμυγδαλίτσα όμορφη

στα ροζ είσαι ντυμένη

μες το χειμώνα άνθισες

γιατί είσαι ευλογημένη.

Ελπίδα σ' όλους μοίρασες,

χαρά και τρυφεράδα

τα πέταλα σαν άπλωσες

στην κρύα τη λιακάδα.

Σε βλέπω απ' το παράθυρο

πως στέκεσαι γενναία

στη μέση της μικρής αυλής

νεράιδα μου ωραία.

Την άνοιξη προμήνυσες

στη μέση του χειμώνα

τον ήλιο, το ζεστό καιρό

και τα χελιδόνια.

ΣΥΝΤΑΓΗ ΜΕ ΑΜΥΓΔΑΛΑ

Και μία συνταγή για εύκολα σοκολατάκια αμυγδάλου ή βραχάκια που μπορείται να φτιάξεται και με τα παιδιά:

Υλικά συνταγής

400 γρ. αμύγδαλα

500 γρ. κουβερτούρα

1. Απλώνουμε τους ξηρούς καρπούς σε μία λαδόκολλα που έχουμε στρώσει στη λαμαρίνα του φούρνου. Τους ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160οC για 12-15 λεπτά.

2. Αφήνουμε να κρυώσουν τελείως.

3. Τους ανακατεύουμε με τη στρωμένη κουβερτούρα και με δύο κουτάλια φτιάχνουμε μικρά βραχάκια επάνω σε λαδόκολλα και αφήνουμε να κρυώσουν.

( Συνταγή του Στέλιου Παρλιάρου)

Η ΚΥΡΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Η κυρά Σαρακοστή

Την κυρά Σαρακοστή

όλοι φτιάξαμε μαζί

με αλεύρι και νερό

έτοιμη είναι στο λεπτό!

Πόδια πρέπει να' χει εφτά

τις βδομάδες να μετρά!

Στόμα δεν έχει! Ξέρεις γιατί;

Κάνει νηστεία αυστηρή

μέχρι του Πάσχα την Κυριακή!!

Βαγγέλης Ηλιόπουλος

Η κυρά Σαρακοστή έιναι ένα παλιό και πολύ όμορφο έθιμο που αξίζει να το θυμόμαστε και να το κάνουμε κάθε χρόνο με τα παιδιά μας.

Είναι ένα ημερολόγιο που φτιάχνετε είτε από χαρτί είτε από ζυμάρι . Είναι μία κοπέλα που δεν έχει στόμα γιατί νυστεύει και για να μην πολυλογεί, τα χέρια της είναι πλεγμένα το ένα με το άλλο γιατί προσεύχεται και έχει 7 πόδια που συμβολίζουν τα επτά Σάββατα μέχρι και το Μεγάλο Σάββατο ( περίοδο νηστείας ). Κάθε Σάββατο κόβουμε ένα πόδι από την Σαρακοστή. Το τελευταίο το κόβουμε το μεγάλο Σάββατο και σε κάποιες περιοχές όπως στη Χίο το κρύβουν μέσα σε ένα ξερό σύκο και όποιος το βρει του φέρνει γούρι.

Στον Πόντο παίρνουν μια πατάτα ψημένη ή ένα κρεμμύδι, μπήγουν επάνω ακτινοειδώς 7 φτερά κότας, το δένουν από το ταβάνι και κρέμεται όλη τη Σαρακοστή. Μια μια βδομάδα που περνάει, βγάζουν από ένα φτερό. Λέγεται “κουκουράς” και είναι το φόβητρο των
μικρών.”

Σαρακοστή από ζυμάρι όπως την φτιάξαμε στο νηπιαγωγείο μας

Υλικά: 3 κούπες αλέυρι

1 κούπα αλάτι

1 κούπα νερό

μπαχαρικά για διακόσμηση όπως γαρύφαλλο

---------------------

Ρίχνουμε όλα τα υλικά σε ένα μπόλ και ετοιμάζουμε τη ζύμη

Μοιράζουμε στα παιδιά ζυμάρι (να είστε σίγουροι ότι όλα θα θέλουν να βοηθήσουν) και πλάθουν το κεφάλι, τα χέρια κ.ο.κ.

Στο τέλος στολίζουμε με γαρύφαλλα

Έτοιμη η Σαρακοστούλα μας για ψήσιμο!!!!

Ψήθηκε στους 180C στον αέρα για 45 λεπτά και να το αποτέλεσμα:

Στο τέλος της βάλαμε και ένα μαντήλι !

Φυσικά φτιάξαμε και ατομικές Σαρακοστούλες από χαρτί:

Ωραία περάσαμε!!!!

Η Σαρακοστή

Ήρθε η Καθαρή Δευτέρα
ήρθε η Σαρακοστή
για να φάμε πιταστή.

Με κλαρίνα και με ντέφια
με λαούτα και βιολιά
θα χορέψουμε στ΄αλώνια
νέοι γέροι και παιδιά.

Με κρεμμύδια και με σκόρδα
με ελιές και με φακή,
θα περάσει τούτη η μέρα
πρώτη στη Σαρακοστή.

Πέρασαν οι Απόκριες
πάνε οι μασκαράδες
ήρθε η Σαρακοστή
μ΄ελιές και ταραμάδες.

ΑΠΟΚΡΙΕΣ 2015 - ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ ΔΡΑΜΑΣ

ΑΠΟΚΡΙΕΣ 2015

Πόσο ωραία περάσαμε τις προηγούμενες μέρες στο νηπιαγωγείο!!! Παιχνίδια , γέλια, μασκαρέματα, χοροί και τραγούδια! Στην κυριολεξία ξεφαντώσαμε!!!

ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ

Γιατί λέγεται Τσικνοπέμπτη ή…Τσικνοπέφτη; Γιατί αυτήν την Πέμπτη, σύμφωνα με την παράδοση, σε πολλά μέρη της Ελλάδας, έλιωναν το λίπος από τα χοιρινά, ενώ παρέες συγκεντρώνονταν στα σπίτια για να ψήσουν κρέας, να το τσικνίσουν δηλαδή. Η διάχυτη μυρωδιά της τσίκνας σε όσα σπίτια είχαν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν κρέας, οδήγησε στο να ονομαστεί Τσικνο-Πέμπτη.

Η προέλευση του εθίμου μάλλον ανάγεται στις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων αλλά και των Ρωμαίων, που επιβίωσαν με παραλλαγές μέχρι και τα χριστιανικά χρόνια. Η πολυφαγία και πολυπιοτία, χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης ημέρας, θυμίζουν πρακτικές που σχετίζονται με την ευφορία της γης και που, όταν συνδυάζονται με την χριστιανική παράδοση, σημαίνουν την προετοιμασία για τη σαρανταήμερη νηστεία (Σαρακοστή) πριν το Πάσχα.
Παλαιότερα, όταν τα έθιμα ήταν πιο δυνατά, πέρα από το τσίκνισμα, το «εθιμοτυπικό» απαιτούσε μεταμφίεση και πειράγματα. Στα χωριά, οι άνθρωποι γυρνούσαν κατά παρέες από σπίτι σε σπίτι, χτυπώντας τις πόρτες γνωστών και αγνώστων, ζητώντας κέρασμα και κρασί – το οποίο καταναλωνόταν άφθονο και στη διαδρομή – με την απαίτηση οι νοικοκυραίοι να αφήσουν τα σπίτια τους και να ακολουθήσουν την κεφάτη παρέα. Το έθιμο συμπεριλάμβανε ακόμη και «ζημιές» στον εξωτερικό χώρο των σπιτιών, όπου οι περαστικοί έριχναν τις γλάστρες κάτω για να χυθεί το χώμα στις αυλές, μουτζούρωναν τα πρόσωπά τους και το κέφι συνεχιζόταν μέχρι πρωίας.

Εκτός από την κρεοφαγία τη συγκεκριμένη ημέρα σε πολλά μέρη της Ελλάδας συνηθίζεται να προσφέρεται ως γλυκό το γαλακτομπούρεκο και η γλυκιά κολοκυθόπιτα (κουγκουλούαρι τη λένε οι Αρβανίτες) αλλά και ο μπακλαβάς στη βόρεια Ελλάδα.
Κάθε τόπος φυσικά, ανέπτυξε τα δικά του ιδιαίτερα έθιμα.
Στη Θήβα, την Τσικνοπέμπτη ξεκινά ο «βλάχικος» γάμος, που περιλαμβάνει το προξενιό, συνεχίζεται με τον γάμο και ολοκληρώνεται με το γλέντι και την «επίδοση» των προικιών της νύφης, την Καθαρή Δευτέρα.
Οι Πατρινιοί, στήνουν ψησταριές ακόμη και στα πεζοδρόμια, έξω από τα μαγαζιά τους, και αναβιώνουν το δρώμενο του γάμου «Της Γιαννούλας της Κουλουρούς». Η Γιαννούλα ήταν υπαρκτό πρόσωπο, που έζησε πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και πουλούσε κουλούρια για να ζήσει. Αγράμματη καθώς ήταν, πίστευε τους συμπολίτες της που της έταζαν να την παντρέψουν με τον Πρόεδρο της Αμερικής Ουίλσον (Ιούλσο, όπως τον πρόφερε η ίδια)! Έτσι στηνόταν μια ολόκληρη φάρσα, ο υποτιθέμενος Ουίλσον, ο γαμπρός, ερχόταν με πλοίο στο λιμάνι, ντυμένος με φράκο και η Γιαννούλα περίμενε τον γαμπρό, ενώ ο κόσμος γύρω διασκέδαζε με την ψυχή του…

Ένα έθιμο που θυμίζει comedia dell’ arte επαναλαμβάνεται την Τσικνοπέμπτη στην Κέρκυρα. Πρόκειται για τα Κορφιάτικα Πετεγολέτσα που πραγματοποιούνται σε κεντρικές πλατείες του νησιού, ή σε στενά δρομάκια. Εκεί οι νοικοκυρές βγαίνουν στα παράθυρα και στήνουν κουτσομπολιό (πετεγουλιό), όπου βγαίνουν –υποτίθεται- στη φόρα όλα τα άπλυτα της κάθε οικογένειας!
Στην Κομοτηνή, τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια ανταλλάσσουν πεσκέσια, βρώσιμα είδη συνήθως, την Τσικνοπέμπτη καψαλίζουν και στέλνουν στα ταίρια τους μια κότα, που θα φαγωθεί την Κυριακή της Αποκριάς.
Στις Σέρρες ανάβουν αυτή τη μέρα φωτιές γύρω από τις οποίες γίνονται τα προξενιά, καθώς ανακατεύονται τα…κάρβουνα!
Τα έθιμα της Τσικνοπέμπτης δεν έχουν τέλος! Από τόπο σε τόπο, από χωριό σε χωριό, βρίσκουμε συνήθειες που οι καταβολές τους χάνονται στα βάθη του χρόνου, όμως κάποια βαθιά - γονιδιακή ή ιστορική μόνο; - ανάγκη επιβάλλει τη διαιώνισή τους.

πηγή: http://news.in.gr/features/article/?aid=1231384937 (Τζένη Παπαγεωργίου)

__________________________________

Την ημέρα αυτή λοιπόν εμείς την περάσαμε κάπως έτσι:

Μιλήσαμε για τα έθιμα τις Αποκριάς και για το γαϊτανάκι.

Είδαμε ένα βιντεάκι στο Youtube, το χορέψαμε και φτιάξαμε και ένα ομαδικό κολλάζ:

Παίξαμε φυσικά:

Μην σου πέσει το μπαλόνι!

Η Μάγισσα Μπαλονού λέει:

- Να ενώσετε όλα τα μπαλόνια

-Όλα τα κίτρινα μπαλόνια ψηλά

-Τα μπαλόνια στο κεφάλι

κ.ο.κ.

Δίνουμε ο ένας στον άλλο το μπαλόνι αφού το μεταμορφώσουμε

σε ότι θέλουμε (μωρό,κουταβάκι κ.α.)

Φτιάξαμε αυτοσχέδιες μάσκες:

Κι άλλες μάσκες:

Και κλόουν

Διαβάσαμε την ιστορία του Αρλεκίνου από το βιβλίο της Ζωρζ Σαρή

Και κάναμε μία εργασία:

Και φυσικά τσικνίσαμε!!!!!!!

Και οι δραστηριότητες συνεχίστηκαν:

Έδειξα στα παιδιά δύο εικόνες από κλόουν. Έναν χαρούμενο κι έναν λυπημένο. Τα παιδιά σκέφτηκαν γιατί να νιώθουν έτσι οι κλόουν; Στη συνέχεια μίλησαν και αυτά για τα συναισθήματά τους.