Μικρό Νηπιαγωγείο : ΠΕΡΝΑΜΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ (1)

"… Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο.”

Robert Fulghum

ΠΕΡΝΑΜΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ (1)

ΠΕΡΝΑΜΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

Σήμερα είναι Τετάρτη 1 Απριλίου 2020
Έξω έχει : βροχή
Εποχή: Άνοιξη
Βοηθός της ημέρας: Όλα τα παιδιά του Νηπιαγωγείου Μικρόπολης ( και όχι μόνο)

Αγαπημένα μου παιδιά!
Χαίρομαι τόσο, που μπορούμε να επικοινωνούμε έστω και από το διαδίκτυο. Δεν είναι το ίδιο.... Λίγο διαφορετικό από ότι παρεούλα μας και ο χώρος του Νηπιαγωγείου, γιατί δεν σας βλέπω, δεν σας ακούω ούτε κι εσείς φυσικά. Και τώρα, θα χρειαστούμε επιπλέον λίγη βοήθεια από την μαμά ή τον μπαμπά μας, αλλά κι αυτό έχει την χάρη του.
Σήμερα θα ξεκινήσουμε με ένα παραμύθι μια που το επιβάλλει η μέρα. Ξέρετε ότι σήμερα είναι Πρωταπριλιά;
Η Πρωταπριλιά είναι η μέρα όπου λέμε μικρά, αθώα ψεματάκια με σκοπό να ξεγελάσουμε τον άλλο και στο τέλος φωνάζουμε περιπαικτικά "ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ!!!"

Το έθιμο έχει πιθανότατα καταγωγή από τη Δύση και οι ρίζες του φτάνουν στους αρχαίους Κέλτες, οι οποίοι συνήθισαν την Πρωταπριλιά που καλυτέρευε ο καιρός να βγαίνουν για ψάρεμα. Τις περισσότερες φορές γύριζαν με άδεια χέρια, αλλά οι ψεύτικες ιστορίες τους, στις οποίες μεγαλοποιούσαν την ψαριά και τις περιπέτειές τους στη θάλασσα έδιναν κι έπαιρναν.

(Θυμάμαι πέρσι τέτοια μέρα, που κάποιοι από εσάς προσπαθούσατε να με ξεγελάσετε; Άλλα κι εγώ κάτι σκαρφιζόμουν και στο τέλος γελούσαμε όλοι μαζί)

Λοιπόν ας ξεκινήσουμε. Το θυμάστε το τραγουδάκι μας; Αυτό που λέμε πριν αρχίσει το παραμύθι; Πάμε λοιπόν:

ΠΑΡΑΜΥΘΙ, ΤΩΡΑ Θ' ΑΡΧΙΝΙΣΕΙ,
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΟΥ ΤΟ ΑΓΑΠΩ.
ΚΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΣΙΩΠΗΣΕΙ
ΚΙ ΑΡΧΙΝΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ.

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ, ΣΤΗΝ ΑΝΕΜΗ ΤΥΛΙΓΜΕΝΗ
ΔΩΣ' ΤΗΣ ΜΠΑΤΣΟ, ΚΛΩΤΣΟ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΝΑ ΑΡΧΙΝΙΣΕΙ!

Ο ΨΕΥΤΗΣ ΒΟΣΚΟΣ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας μικρός βοσκός. Κάθε μέρα, έπαιρνε το κοπάδι με τα πρόβατα του και ανέβαινε στο λόφο έξω από το χωριό για τα βοσκήσει στα πράσινα λιβάδια. Στον ίδιο λόφο πήγαιναν κι άλλοι βοσκοί από το χωριό με τα πρόβατά τους, που ήταν πιο μεγάλοι και έμπειροι από το μικρό βοσκό.

«Πρέπει να προσέχεις τα πρόβατα σου», του έλεγαν οι μεγαλύτεροι βοσκοί. «Να κάθεσαι άγρυπνος και να τα φυλάς κάθε στιγμή, γιατί από το βουνό κατεβαίνουν λύκοι και τρώνε τα αφύλακτα κοπάδια». «Αν δεις κάποιο λύκο να πλησιάζει, θα τρέξεις και θα φωνάξεις με όλη τη δύναμη της φωνής σου: «Λύκος, λύκος!» και τότε εμείς, που είμαστε κοντά, θα έρθουμε να τον κυνηγήσουμε και να τον διώξουμε μακριά».

Ο μικρός βοσκός δεν έδινε σημασία στα λόγια των μεγαλύτερων. Καθόταν κάτω από ένα δέντρο και έπαιζε την φλογέρα του και όταν βαριόταν πήγαινε έψαχνε στα δέντρα και έκλεβε τα αυγά από τις φωλιές των πουλιών. Οι άλλοι βοσκοί τον μάλωναν όταν τον έβλεπαν και του έλεγαν πως δεν πρέπει να κλέβει τα αυγά των πουλιών, γιατί από αυτά τα αυγά γεννιούνται μικρά πουλάκια που ομορφαίνουν τη φύση με τα χρώματα και τα κελαηδίσματα τους. Ο μικρός βοσκός όμως δεν έβαζε μυαλό. Αντί να φυλάει το κοπάδι του, όπως τον είχαν συμβουλέψει οι μεγαλύτεροι βοσκοί που ήταν πιο γνωστικοί, κοιτούσε μόνο πώς να περάσει την ώρα του, μέχρι να δύσει ο ήλιος και να γυρίσει πάλι στο χωριό.

Μία μέρα, μην έχοντας τι να κάνει, σκέφτηκε να σκαρώσει μια φάρσα στους άλλους βοσκούς. Ανέβηκε σε ένα βράχο πάνω στο λόφο και άρχισε να φωνάζει προς την κατεύθυνση του χωριού «Λύκος! Λύκος! Βοήθεια συγχωριανοί! Βοήθεια!». Οι άντρες του χωριού άρπαξαν ότι βρήκαν μπροστά τους και έτρεξαν στο λόφο να βοηθήσουν το νεαρό βοσκό, που μόλις τους είδε άρχισε να γελάει με το πάθημα τους. Οι άλλοι βοσκοί έφυγαν θυμωμένοι με το αστείο του και τον προειδοποίησαν ότι δεν είναι σωστό να τους τρομάζει λέγοντας ψέματα.

Ο νεαρός βοσκός δεν έδωσε σημασία και δύο μέρες μετά, άρχισε πάλι τα ίδια καμώματα. «Λύκος! Λύκος!» φώναζε. «Τρέξτε συγχωριανοί, βοήθεια!». Πάλι οι συγχωριανοί έτρεξαν πάνω στο λόφο να σώσουν τον μικρό βοσκό και το κοπάδι του από τους λύκους και πάλι έφυγαν θυμωμένοι με τον νεαρό βοσκό για το ψέμα του και την αγωνία που τους προκάλεσε. Ο νεαρός βοσκός επανέλαβε την φάρσα του και μία τρίτη φορά και πάλι οι άλλοι βοσκοί έτρεξαν στον λόφο να τον βοηθήσουν. Εκείνος κάθε φορά ξεκαρδιζόταν στο γέλιο και εκείνοι έφευγαν νευριασμένοι που τους τρόμαζε με τα ψέματα του.

Να όμως που μια μέρα, μια μεγάλη αγέλη πεινασμένων λύκων όρμησε στο κοπάδι του νεαρού βοσκού και άρχισε να τρώει τα πρόβατα του. Κατατρομαγμένος ο βοσκός πήδηξε πάνω στο βράχο και άρχισε να φωνάζει με όλη τη δύναμη της φωνής του: «Λύκος! Λύκος! Βοήθεια! Τρέξτε! Οι λύκοι τρώνε τα πρόβατα μου! Βοηθήστε με συγχωριανοί! Σας λέω αλήθεια! Βοήθεια! Τρέξτε! Είναι αλήθεια!». Κανείς όμως δεν πήγε για τον βοηθήσει, αφού όλοι νόμιζαν ότι ήταν πάλι μία από τις φάρσες του και ότι ήθελε πάλι να τους κάνει να τρέξουν πάνω στο λόφο για να γελάσει μαζί τους.

Εκείνη τη φορά η μόνοι που γέλασαν ήταν οι λύκοι, που ανενόχλητοι έφαγαν όλα τα πρόβατα του νεαρού βοσκού. Ο μικρός βοσκός γύρισε στο χωριό τρομαγμένος και ταπεινωμένος.

ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ:
Αυτός ο μύθος του Αισώπου μας διδάσκει ότι τα ψέματα καταστρέφουν την εμπιστοσύνη. Αν κάποιος λέει συνέχεια ψέματα τότε οι άνθρωποι γύρω του σταματούν να τον πιστεύουν. Έτσι και τον βοσκό μας, δεν τον πίστεψαν στο τέλος γιατί τους είχε ξεγελάσει πολλές φορές με τα ψέματά του και τον άφησαν μόνο και αβοήθητο.

Πηγή: http://amaleo.gr/o-pseftis-voskos/

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙΣ!!!

1. ΚΟΥΙΖ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ

1. Ποιος είναι ο ήρωας του παραμυθιού;

α. Ο ψεύτης λύκος

β. Ο ψεύτης κυνηγός

γ. Ο ψεύτης βοσκός

2. Γιατί δεν βοήθησαν τον βοσκό οι συγχωριανοί;

α. Γιατί δεν ήταν καλοί άνθρωποι

β. Δεν τον πίστεψαν γιατί τους έλεγε συνέχεια ψέματα

γ. Γιατί είχαν πολλές δουλειές

3. Πιο είναι το δίδαγμα του παραμυθιού;

α. Πρέπει να λέμε ψέματα γιατί είναι αστείο