ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΗ ΠΛΟΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΗ ΠΛΟΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

  Νέες οδηγίες για την ασφαλή πλοήγηση στο διαδίκτυο στάλθηκαν 

σε όλες τις αρμόδιες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης από την Υφυπουργό Παιδείας.

   Πρόκειται για ενημερωτικά φυλλάδια της Διεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη σχετικά με την ασφαλή πλοήγηση στο διαδίκτυο.

➤ Ασφαλής Εκπαίδευση εξ αποστάσεως

➤ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΡΟΣ ΓΟΝΕΙΣ

➤ ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

ΠΩΣ ΘΕΤΟΥΜΕ ΟΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

 Πως Θέτουμε Όρια και Κανόνες στα Παιδιά Μας

Μία από τις πιο συχνές δυσκολίες με την οποία έρχονται αντιμέτωποι οι νέοι γονείς, έχει να κάνει με το ποιός είναι ο πιο σωστός τρόπος να θέσει κανείς όρια και κανόνες για τη συμπεριφορά του παιδιού του.  Οι γονείς συχνά προβληματίζονται όσον αφορά το αν θα πρέπει να χρησιμοποιούν την τιμωρία ως μέσο βελτίωσης της συμπεριφοράς του παιδιού τους, και κατά πόσο η χρήση αυτής μπορεί να βλάψει δυνητικά τη σχέση τους με το παιδί τους.

Η ύπαρξη ορίων και κανόνων στη ζωή ενός παιδιού είναι τεράστιας σημασίας.  Ειδικά για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τη ρουτίνα, το να ξέρουν ποια είναι τα όρια και τι αναμένεται από αυτά τους δίνει αίσθηση ασφάλειας.  Εφόσον αυτό γίνεται με τον κατάλληλο τρόπο, τα όρια και οι κανόνες που θα θέσουμε δεν απειλούν καθόλου τη σχέση γονέα-παιδιού. Επιπλέον, ο κόσμος των ενηλίκων διέπεται από κανόνες σε όλα τα επίπεδα, με σαφείς επιπτώσεις παράβασής τους, επομένως καλό είναι τα παιδιά να εκπαιδεύονται σταδιακά σε αυτό από τα πρώτα κιόλας χρόνια τους.

Προκειμένου να θέσουμε όρια και κανόνες για το παιδί μας, θα πρέπει αρχικά να έχουμε εμείς οι ίδιοι αποσαφηνίσει τι είδους συμπεριφορά θα θέλαμε να έχει το παιδί μας, καθώς και ποιές συμπεριφορές θεωρούμε δεκτές και ποιες όχι.  Πρέπει δηλαδή να έχουμε ορίσει τι περιμένουμε από το παιδί μας όσον αφορά το φαγητό, τον ύπνο, τους τρόπους του και το πώς παίζει με τα άλλα παιδάκια.  Απαραίτητο είναι επίσης να υπάρχει κοινή γραμμή μεταξύ των συζύγων ή συντρόφων όσον αφορά τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού, στο οποίο θα πρέπει να παρουσιάζουν ΠΑΝΤΑ ένα ενιαίο μέτωπο (δηλαδή να αντιδρούν σε τυχόν μη επιθυμητή συμπεριφορά του παιδιού με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, να υποστηρίζει ο ένας την απόφαση του άλλου σχετικά με κάποια τιμωρία κ.ο.κ.).  

Κανένα παιδί δε γεννιέται γνωρίζοντας τι επιτρέπεται να κάνει και τι όχι, επομένως ένας από τους ρόλους του γονέα είναι να το εκπαιδεύσει σε αυτό.  Αυτό γίνεται με δύο τρόπους:

1) Χρήση επιπτώσεων για κακή συμπεριφορά

2) Επιβράβευση καλής συμπεριφοράς

Ο όρος «επίπτωση» προτιμάται από τον όρο «τιμωρία» όσον αφορά την κακή συμπεριφορά.  Παρότι πρόκειται ουσιαστικά για το ίδιο πράγμα, χρησιμοποιώντας τη λέξη «επίπτωση» τονίζουμε, στο εαυτό μας αλλά και στο παιδί, ότι η τιμωρία του είναι απλά απόρροια της κακής συμπεριφοράς.  Με λίγα λόγια, αποφεύγουμε οπωσδήποτε χαρακτηρισμούς του τύπου «κακό παιδί» και απλούστατα θέτουμε κάποια επίπτωση για την κακή συμπεριφορά.  Έτσι, το παιδί έχει κίνητρο να μην επαναλάβει τη συμπεριφορά αυτή (καθώς έχει καταλάβει ότι θα οδηγήσει σε επίπτωση), αλλά χωρίς να νιώθει άσχημα για τον εαυτό του έχοντας στιγματιστεί από την ταμπέλα του «κακού παιδιού».  Εφόσον εξηγήσουμε στο παιδί γιατί η συμπεριφορά ήταν κακή και την επίπτωση που θα έχει για αυτή, φροντίζουμε να του τονίσουμε ότι το αγαπάμε (αλλά ότι δυστυχώς είχε αυτή τη συμπεριφορά οπότε θα έχει επίπτωση κλπ. κλπ.).  Πάντα θέτουμε την επίπτωση λαμβάνοντας υπόψη τον μοναδικό χαρακτήρα του παιδιού μας και το τι θα στοίχιζε στο ίδιο να χάσει (βόλτα στο πάρκο; το παιδικό πάρτυ; το αγαπημένο του παιχνίδι για ένα απόγευμα;).

Χρυσοί κανόνες όσον αφορά τις επιπτώσεις

1) Να είναι σταθερές (δηλαδή η ίδια επίπτωση για το ίδιο «έγκλημα» )

2) Να μην αναιρούνται (δηλαδή άπαξ και θέσουμε μία επίπτωση, έστω και αν στη συνέχεια μας φανεί υπερβολική, ΕΠ’ ΟΥΔΕΝΙ δεν την παίρνουμε πίσω)

3) Να είναι ανάλογες του παραπτώματος και της ηλικίας 

4) Να είναι άμεσες (ειδικά για τα μικρά παιδιά, πρέπει η επίπτωση να λάβει χώρα άμεσα, αλλιώς δε θα γίνει ο συσχετισμός συμπεριφοράς-επίπτωσης)

5) ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δε χρησιμοποιούμε σωματική τιμωρία: είναι πολύ βλαπτικό για τον ψυχικό κόσμο του παιδιού και τη σχέση παιδιού-γονέα και επιπλέον είναι αναποτελεσματικό.

Συνδυαστικά με τις επιπτώσεις για κακή συμπεριφορά, επιβραβεύουμε την καλή συμπεριφορά.  Ενισχύουμε δηλαδή την καλή συμπεριφορά ή τη βελτίωση της συμπεριφοράς όσον αφορά κάποιο συγκεκριμένο θέμα επαινώντας το παιδί για αυτή, εξηγώντας και σε αυτήν την περίπτωση γιατί ήταν καλή η συμπεριφορά και τονίζοντας στο παιδί πόσο περήφανοι νιώθουμε για την προσπάθειά του (“Μπράβο σου, μοιράστηκες πολύ καλά τα παιχνίδια σου με τον Γιωργάκη.  Είναι ωραίο όταν παίζουμε όμορφα.  Είμαι περήφανη για εσένα!”)  Μπορούμε  και να προσφέρουμε κάποιο προνόμιο στο παιδί για να ενισχύσουμε περαιτέρω την επιθυμητή συμπεριφορά, αποφεύγοντας όμως τα υλικά αγαθά (δηλαδή ναι σε κάποια βόλτα στο πάρκο ή κάποια αγαπημένη δραστηριότητα του παιδιού, όπως κολάζ, όχι σε παιχνίδια ή άλλα δώρα).

Η διαδικασία του να θέσουμε όρια και κανόνες στα παιδιά μας σίγουρα δεν είναι απλή-απαιτεί προσπάθεια, υπομονή και πάνω απ’ όλα χιούμορ! Είναι όμως μια διαδικασία η οποία αξίζει τον κόπο και ωφελεί μακροπρόθεσμα τόσο τους γονείς, όσο και το παιδί.

Μυρτώ Κογεβίνα

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

MSc University of Surrey, BA University of Oxford

Myrto.kogevina@yahoo.com

Πηγή: http://www.familycare.com.gr

Δανειστική Βιβλιοθήκη και βιβλιοφάγος

Η σπουδαιότητα της  Δανειστικής Βιβλιοθήκης στο νηπιαγωγείο

 H δανειστική βιβλιοθήκη είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Προγράμματος Σπουδών  στο νηπιαγωγείο και αποτελεί κύριο μέρος της διαμόρφωσης ενός περιβάλλοντος εγγραμματισμού.

Γνωρίζοντας ότι αναπτύσσεται η ανάγνωση και η γραφή από την νηπιακη ακόμα  ηλικία, το οποίο κατά τους ειδικούς παίζει σημαντικότατο ρόλο στην μελλοντική εξέλιξη του μαθητή η δημιουργία βιβλιοθήκης στο νηπιαγωγείο είναι καθοριστική.

Μεγάλη η συμβολή και των γονέων στη διαδικασία της δανειστικής βιβλιοθήκης καθώς βοηθούν και υποστηρίζουν το έργο του νηπιαγωγείου. Η ανάγνωση των βιβλίων από τους γονείς βοηθά στη δημιουργία προτύπων συμπεριφοράς και είναι μέγιστης σπουδαιότητας στην κατάκτηση του εγγραμματισμού.

Όλα τα παραπάνω όμως δεν θα μπορούσαν να είναι εφικτά αν δεν οργανωθεί η βιβλιοθήκη της τάξης σωστά και ιδιαίτερα αν δεν οργανωθεί από τα ίδια τα παιδιά.

Ρόλος της νηπιαγωγού είναι να δημιουργήσει εκείνες τις καταστάσεις οι οποίες θα προβληματίσουν και θα αποδώσουν νόημα στην όλη διαδικασία καθώς θα ενθαρρύνει τα νήπια να σκεφτούν να προβληματιστούν και να οργανώσουν τη βιβλιοθήκη τους.

 Πηγές:

-Γκλιάου, Γουργιώτου. ([χ.χ.]). Η αξιοποίηση της βιβλιοθήκης στο νηπιαγωγείο ως μέσο για την εκπλήρωση στόχων του προγράμματος σπουδών της Γλώσσας. 

-Οδηγός Νηπιαγωγού ΠΙ & ΥΠΕΠΘ, ΟΕΔΒ, 2006.

-Χλαπανά, Ε. (2011). Η οργάνωση της γωνιάς της βιβλιοθήκης στην προσχολική τάξη και. ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ – ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ.4, 123-143.

Προτάσεις για την ανάγνωση ένος παραμυθιού ή μιας ιστορίας

Πριν την ανάγνωση

• Δείξτε στα παιδιά το εξώφυλλο του βιβλίου και ζητήστε τους να προβλέψουν το περιεχόμενο. (Για τι πράγμα νομίζεις ότι μιλάει αυτό το βιβλίο;)
• Προτρέψτε τα, να διαβάσουν τον τίτλο του βιβλίου ή να αναγνωρίσουν σε αυτόν γνωστές τους λέξεις ή γράμματα.
• Παροτρύνετε τα παιδιά να μιλήσουν για τις δικές τους εμπειρίες, οι οποίες σχετίζονται με την υπόθεση του βιβλίου (π.χ. Εσύ έχεις δει αλεπού;)

Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης

• Παροτρύνετε τα παιδιά να σχολιάζουν την ιστορία καθώς την ακούν (π.χ. Τι λέτε να έγινε; Τι είπαν ο κόρακας με την αλεπού;)
• Αναλύστε ότι είναι απαραίτητο, έννοιες και λέξεις του κειμένου που δεν καταλαβαίνουν.
• Απευθύνετε πότε-πότε ερωτήσεις, για να ελέγξετε κατά πόσο τα παιδιά κατανοούν το νόημα της ιστορίας.
• Ζητήστε από τα παιδιά να προβλέψουν σε ορισμένα σημεία της ιστορίας τι θα συμβεί αργότερα. (τι λέτε ότι θα γίνει;)

Μετά την ανάγνωση

• Επαναλάβετε στοιχεία της ιστορίας (σκηνικό :-Πού διαδραματίστηκε η ιστορία; Στόχο: -Τι ήθελε η αλεπού να πετύχει;)
• Βοηθήστε τα παιδιά να συσχετίσουν τα γεγονότα που αφορούσαν τους βασικούς πρωταγωνιστές της ιστορίας, με παρόμοια γεγονότα της δικής τους ζωής.
• Να υποβάλλουν ερωτήσεις σχετικές με το περιεχόμενο του βιβλίου.
• Να ζωγραφίσουν εικόνες σχετικές με το κείμενο , να «εξερευνήσουν» γράμματα και λέξεις .
• Να συνθέσουν μια παρόμοια δική τους ιστορία.  

 Πηγή:http://dim-voupert.europe.sch.gr
___________________________________________________________________________

Και φέτος οργανώσαμε την βιβλιοθήκη του Νηπιαγωγείου μας μαζί με τα παιδιά. Μιλήσαμε για τους κανόνες δανεισμού και αφού κάναμε το ομαδικό μας συμβόλαιο πήρε ο καθένας και ένα συμβόλαιο για το σπίτι, το οποίο μπορείτε να δείτε στην παρακάτω εικόνα:

Με τον δανεισμό του πρώτου βιβλίου τα παιδιά παίρνουν μαζί τους και ένα γράμμα από το βιβλίο που τους μιλά για το πως πρέπει να το προστατεύουν:

ΕΚΤΥΠΩΣΙΜΟ ΕΔΩ:

https://drive.google.com/file/d/1T_r-Nb67U-Xl6dhdMI8g-zQUu0tpqrEC/view?usp=sharing

 Ετοιμάζουμε και τους βιβλιοφάγους μας  δηλ. το κεφάλι μιας κάμπιας σε μέγεθος cd.:

Κάθε φορά που το παιδί  επιστρέφει το βιβλίο που δανείστηκε , αντιγράφει τον τίτλο (αργότερα τον γράφουν όπως μπορούν μόνα τους)  σε ένα κύκλο από χαρτόνι και ταϊζει τον βιβλιοφάγο του. Εμείς συρράπτουμε τον κύκλο πάνω στην κορδέλα που έχουμε κολλήσει στο κεφάλι της κάμπιας.

Δείτε:

Και ο βιβλιοφάγος τρώει τα βιβλία και μεγαλώνει....

 .....και μεγαλώνει.....

Στο τέλος της χρονιάς θα έχει μεγαλώσει πάρα πολύ και θα μετρήσουμε πόσα βιβλία έχει φάει.

Εφόσον έχουν ταϊσει τον βιβλιοφάγο τους, τους δίνω ένα από τα παρακάτω φύλλα αξιολόγησης:

ΕΚΤΥΠΩΣΙΜΑ ΕΔΩ:

https://drive.google.com/file/d/1B5cHViVEpBL6SiLM7-L3aSdgCDrUEQAh/view?usp=sharing

ΚΙ ΕΔΩ:

https://drive.google.com/file/d/1B5cHViVEpBL6SiLM7-L3aSdgCDrUEQAh/view?usp=sharing

Τα θετικά του βιβλιοφάγου είναι τα εξής:

 1. Τα παιδιά γράφουν τον τίτλο ευχάριστα 

2. Μετρούν κάθε φορά πόσα βιβλία διάβασαν(μαθηματικά)

3. Στο τέλος συγκρίνουυμε ποιος βιβλιοφάγος έχει φάει τα περισσότερα βιβλία

4. Μπορούμε να θυμηθούμε όλα τα βιβλία που διαβάσαμε 

5. Να πούμε ποιο μας άρεσε περισσότερο 

6. Ποιοι δανείστηκαν και διάβασαν το ίδιο βιβλίο

κ . α.

Το σημαντικότερο βέβαια είναι τα παιδιά να αγαπήσουν το βιβλίο!!!!!!

ΒΡΑΒΕΙΟ ΦΙΛΑΝΑΓΝΩΣΙΑΣ

ΓΙΑ ΕΚΤΥΠΩΣΗ ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

https://drive.google.com/file/d/1vXR_AePXgSr-AZmCNB4HhlFnm7ntlUje/view?usp=sharing

 

Πώς οι γονείς μειώνουν την αυτοεκτίμηση των παιδιών

Όλοι οι γονείς αναγνωρίζουν πόσο σημαντικό είναι να έχουν τα παιδιά τους αυτοεκτίμηση και να πιστεύουν στο εαυτό τους και τις ικανότητες τους. Ωστόσο πολλές φορές άθελα τους κάνουν ορισμένα λάθη που έχουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Ας δούμε τα πιο συνηθισμένα από αυτά:

• Τα επιβραβεύουν υπερβολικά. Η αυτοεκτίμηση είναι κάτι που πηγάζει από μέσα μας, είναι αυτό που νιώθουμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας. Οι υπερβολικοί έπαινοι και οι συνεχείς επιβραβεύσεις έχουν ως αποτέλεσμα τα παιδιά να χρειάζονται συνεχώς κάποιον άλλο για να τους επιβεβαιώνει πόσο καλά και ικανά είναι. Επίσης σταδιακά αγχώνονται, αφού το κυνήγι του επαίνου γίνεται αυτοσκοπός, ενώ όταν για οποιοδήποτε λόγο δεν υπάρξει έπαινος, τα παιδιά νιώθουν αποτυχημένα.

• Ενδιαφέρονται μόνο γα τα αποτελέσματα. Αυτό που έχει σημασία κάθε φορά, είτε πρόκειται για τους βαθμούς στο σχολείο, είτε για αθλητικές επιδόσεις, δεν είναι το αποτέλεσμα, αλλά η προσπάθεια. Η αυτοεκτίμηση χτίζεται, όταν οι γονείς δίνουν στο παιδί να καταλάβει πώς αναγνωρίζουν και εκτιμούν την προσπάθεια που έκανε, τον αγώνα που κατέβαλε ανεξαρτήτου αποτελέσματος.

• Επεμβαίνουν συνεχώς. Κανένας γονιός δεν θέλει το παιδί του να αποτυγχάνει και να στεναχωριέται, γι’ αυτό ενστικτωδώς οι περισσότεροι επεμβαίνουν για να το προστατέψουν και να το γλιτώσουν από την αποτυχία. Όμως, πώς ένα παιδί θα αποκτήσει αυτοπεποίθηση, αν δεν προσπαθήσει το ίδιο, αν δεν κάνει λάθη και αν τελικά δεν μάθει μέσα από αυτά; Επιπλέον, αν κάνετε τα πάντα εσείς, το παιδί θα νομίζει ότι δεν το εμπιστεύεστε.

• Δεν ακούν τα παιδιά τους. Πολλές φορές αυτό που χρειάζονται τα παιδιά από τους γονείς είναι να σταματήσουν και να τα ακούσουν. Να ακούσουν αυτά που θέλουν να πουν, αυτά που σκέφτονται, αυτά που νιώθουν. Απλά να τα ακούσουν και να τους δείξουν ότι υπολογίζουν τη γνώμη και τα συναισθήματα τους.

• Βάζουν ταμπέλες. Οι αρνητικοί χαρακτηρισμοί και οι ταμπέλες που συχνά χρησιμοποιούν οι γονείς, είναι ότι χειρότερο για την αυτοεκτίμηση των παιδιών. Μπορεί για εσας ένας χαρακτηρισμός να φαίνεται αθώος, στην πραγματικότητα όμως πληγώνει βαθιά τα συναισθήματα του παιδιού.

Πηγή: http://www.mother.gr/displayarticle.asp?articleId=5048

15 τρυφερές συμβουλές για τους γονείς

15 τρυφερές συμβουλές για τους γονείς που καμιά φορά δυσκολεύονται

της Κατερίνας Καλιμικεράκη *

1. ΑΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΟΣ ΓΟΝΙΟΣ, να θυμάσαι ότι ποτέ δεν είναι αργά να αλλάξεις και να βελτιωθείς. Τα παιδιά εισπράττουν μεν αρνητικά μια λανθασμένη συμπεριφορά, έχουν όμως την ασύλληπτη ικανότητα να αντιλαμβάνονται την προσπάθεια του γονιού για αλλαγή.

2. ΑΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΑΔΙΚΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ, ζήτα του συγγνώμη. Από την πολύ μικρή τους ηλικία, συνέχεια λέει ο γονιός στα παιδιά του να ζητούν συγγνώμη από τους γύρω τους, όταν κάνουν κάποιο λάθος. Οι ενήλικες όμως πολύ σπάνια θυμούνται αυτή την καλή συμπεριφορά που είναι άλλωστε μια ένδειξη σεβασμού προς τον άλλο. Πόσες φορές πήγες στο δωμάτιο του παιδιού σου για να του ζητήσεις συγγνώμη για κάποιο ατόπημα; Σου φαίνεται μήπως ότι θα πέσεις στα μάτια του κάνοντας κάτι τέτοιο; Όταν αποδεχόμαστε τα λάθη μας και απολογούμαστε γι’ αυτά, τότε πραγματικά ωριμάζουμε σαν άνθρωποι. 

3. ΑΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΝΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΣΟΥ, μπες στη διαδικασία να εξηγήσεις την κατάσταση με απλά λόγια στο παιδί σου. Κανείς δεν είναι ο υπεράνθρωπος που αντέχει όλες τις δυσκολίες που παρουσιάζονται στο δρόμο του. Ακόμα και τα πολύ μικρά παιδιά είναι σε θέση να καταλάβουν πότε ο γονιός δεν αντέχει άλλο. Δε χρειάζεται δραματοποίηση της κατάστασης ούτε πολλές λεπτομέρειες, χρειάζεται όμως να διαβεβαιώσεις το παιδί σου ότι αυτό που περνάς δεν είναι από δικό του φταίξιμο. Αυτή η διαβεβαίωση είναι υψίστης σημασίας για να νιώσει το παιδί ανακουφισμένο. Για σένα μπορεί να είναι αυτονόητο ότι δεν ευθύνεται το παιδί για την κατάστασή σου, όμως το ίδιο, που είναι πολύ ευαίσθητο, μπορεί εύκολα να πάρει πάνω του όλη την ευθύνη.

4. ΑΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΑΝΙΣΧΥΡΟΣ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ, θυμήσου ότι αυτό είναι ένα θέμα που αντιμετωπίζουν πάρα πολλοί γονείς. Όσο πιο ανίσχυρος νιώθεις απέναντι σε μια ανεπίτρεπτη συμπεριφορά του παιδιού σου παρουσία τρίτων, όσο πιο πολύ φωνάζεις, μορφάζεις, τσιμπάς, σκουντάς ή φέρεσαι στο παιδί σου διαφορετικά από το συνηθισμένο τόσο αυτό μπερδεύεται και νιώθει αβεβαιότητα. Σκέψου πώς θα αντιμετώπιζες μια παρόμοια συμπεριφορά όταν είστε μόνοι σας στο σπίτι και προσπάθησε να έχεις μια ανάλογη αντίδραση χωρίς να σε προβληματίσει τι θα σκεφτούν οι γύρω. Σίγουρα και αυτοί έχουν βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση.

5. ΑΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΚΑΤΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, προσπάθησε μια φορά ακόμα. Ηρέμησε πρώτα, πάρε μια στάση σώματος πιο χαλαρή, χαμήλωσε τον τόνο της φωνής σου και με σταθερό ύφος πες του αυτό που θέλεις. Έτσι δίνεις εσύ πρώτα την απαιτούμενη βαρύτητα και σοβαρότητα στα λόγια σου. Περίμενε λίγο, μην απαιτείς άμεση ανταπόκριση. Όσο περισσότερο σε παρασύρει ο θυμός, τόσο η κατάσταση βγαίνει εκτός ελέγχου. 

6. ΑΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΙΩΘΕΙΣ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΣΕ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΡΕΛΑΣ, θυμήσου ότι τα παιδιά έχουν συνήθως απόλυτη επίγνωση της συμπεριφοράς τους και ξέρουν ακριβώς τα όρια του γονιού και πόσο χρειάζεται να τον προκαλέσουν για να τα ξεπεράσει. Όταν φτάσει ο γονιός στα όριά του είναι σίγουρα πολύ δύσκολο να συγκρατηθεί, κανείς δεν αντιλέγει, είναι όμως απαραίτητο να το προσπαθήσει όσο μπορεί γιατί αυτό είναι μέρος του γονεϊκού του ρόλου. Την ώρα εκείνη μη δίνεις βάση στα λόγια ή στη συμπεριφορά του παιδιού σου. Κλείσε τα μάτια και προσπάθησε να δεις τι είναι στ’αλήθεια αυτό το παιδί που έχεις απέναντί σου: είναι ένα μικρό ανθρωπάκι πολύ σημαντικό, είναι ο κόσμος σου όλος, κομμάτι από σένα, τόσο μοναδικό που μερικές φορές δυσκολεύεται και το ίδιο να ανταποκριθεί στο ρόλο του. Είναι ένα πλάσμα που χρειάζεται πάνω απ’ όλα την αγάπη και τη φροντίδα σου ακόμα και τις στιγμές που μπορεί να σου εκφράζει εντελώς το αντίθετο. 

7. ΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ, και μοιάζει εντελώς απαρηγόρητο, το πρόβλημα είναι ότι μάλλον έχει κουραστεί πολύ και δεν μπορεί να αντέξει την κούρασή του. Ζητάει κάτι παρηγορητικό, κάτι που θα το ηρεμήσει και θα το ξεκουράσει. Προσπάθησε να γυρίσεις πίσω στο χρόνο και να θυμηθείς τι ήταν εκείνο που λαχταρούσες και σε γαλήνευε όταν ήσουν εσύ 6 χρονών και έκλαιγες γοερά και ασταμάτητα. Ήταν ένα παραμύθι ή μήπως ένα μπισκοτάκι; Ήθελες μήπως να χωθείς κάτω από τα σκεπάσματα και να μη βλέπεις κανέναν; Ήθελες ένα λεπτό ηρεμίας σε έναν ήσυχο χώρο; Ήθελες να εξαφανιστούν όλοι οι μεγάλοι; Ή μήπως ήθελες κάποιον να σε πάρει αγκαλίτσα και να σε κάνει να νιώσεις ζεστασιά και σιγουριά; Εσύ ξέρεις! Σίγουρα το ένστικτό σου θα σου υπαγορεύσει το σωστότερο τρόπο να παρηγορήσεις το παιδί σου.

8. ΑΝ ΤΟ ΕΦΗΒΑΚΙ ΣΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕ ΣΕ ΣΕΒΕΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ, θυμήσου ότι αυτή είναι η δική σου υποκειμενική ερμηνεία της κατάστασης, εσύ το εισπράττεις σαν έλλειψη σεβασμού. Οι έφηβοι, όπως όλα τα παιδιά, έχουν απόλυτη ανάγκη της φροντίδας και της καθοδήγησης των γονιών τους. Ταυτόχρονα όμως έχουν την ανάγκη να διαδηλώσουν την ανεξαρτησία τους. Έτσι γινόταν πάντα, το ίδιο έκανες κι εσύ, δε σήμαινε ότι δεν αγαπούσες ή ότι δε χρειαζόσουν τους γονείς σου. Πρόσεξε όμως, μην ξεχνάς ότι επιβάλλεται να βάλεις κάποια όρια στο εφηβάκι σου. Εσύ θα αποφασίσεις μέχρι πού θα επιτρέψεις στο παιδί σου να σε μεταχειρίζεται.

9. ΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΕ ΒΓΑΖΕΙ ΕΚΤΟΣ ΕΑΥΤΟΥ, θυμήσου ότι ο θυμός μεν ως συναίσθημα δεν είναι κάτι παράξενο ή απαγορευμένο αλλά το ξέσπασμα της οργής είναι κάτι που δεν πρέπει να επιτρέπεις να εκδηλώνεται ούτε να διαρκεί. Επιπλέον, δεν είναι διόλου σοφό να καταλήγει η οργή σε απόρριψη, χλευασμό ή βρισιές και κυνικά σχόλια. Μια τέτοια συμπεριφορά από την πλευρά του γονιού έχει σαν αποτέλεσμα να κλονιστεί η αυτοεκτίμηση του παιδιού σε τέτοιο βαθμό που να είναι δύσκολο να αποκατασταθεί στο μέλλον. 

10. ΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΣΕ ΠΙΕΖΕΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΙ ΕΠΕΤΡΕΠΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΟΧΙ και σου γκρινιάζει βασανιστικά για να ενδώσεις σε κάτι απαγορευμένο, θυμήσου ότι μέσα στα πλαίσια της αγάπης και της φροντίδας επιβάλλεται να λες κάποιες φορές «όχι» και να το εννοείς. Τα παιδιά δεν μπορούν να εμπιστευτούν το γονιό που δεν έχει τα κότσια να επιμείνει στην αρχική του θέση, που δεν έχει σταθερή άποψη και λυγίζει εύκολα. Χρειάζονται ξεκάθαρα όρια για να αισθανθούν ασφαλή. Ο κάθε γονιός έχει την υποχρέωση όχι μόνο να βάζει όρια στα παιδιά του αλλά και να φροντίζει να είναι από όλους σεβαστά και να μην ξεπερνιούνται. Πού τραβάει ο καθένας τη διαχωριστική του γραμμή είναι καθαρά οικογενειακή του υπόθεση.

11. ΑΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΕΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ, και βρίσκεσαι στη διαδικασία να του τα ψάλλεις, θυμήσου ότι θα το μαλώσεις για το σφάλμα του, θα χαρακτηρίσεις και θα κατακρίνεις αυτό που έκανε και όχι το ίδιο το παιδί, δηλαδή θα πεις: «Αυτό που έκανες ήταν πολύ κακό!» δε θα πεις επ’ουδενί : «Είσαι κακό παιδί». Πρέπει να είναι ξεκάθαρο στο παιδί σου ότι το σέβεσαι και το αγαπάς, γι’ αυτό και απογοητεύεσαι με την κακή του πράξη.

12. ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΟΣ ΓΟΝΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΤΙΜΑΕΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΓΟΝΕΑ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ, μη στενοχωριέσαι και μην πληγώνεσαι. Δε σημαίνει ότι για το παιδί σου ο άλλος-αυτός που λείπει- είναι πιο σημαντικός. Όταν ένα παιδί εξιδανικεύει τον πατέρα ή τη μητέρα που δεν είναι πια μέλος της οικογένειας, ψάχνει για μια διέξοδο στην απώλεια και τη λύπη του. Θυμήσου ότι είναι μια δική του εσωτερική ανάγκη που δεν έχει τίποτα να κάνει ούτε με σένα ούτε με τη συμπεριφορά σου.

13. ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΡΕΣΕΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ, θυμήσου ότι τα παιδιά έχουν τεράστια ανάγκη να νιώσουν ασφάλεια μετά από ένα χωρισμό. Το νέο σχήμα της οικογένειας τούς προκαλεί φοβερό άγχος και έχουν τη διάθεση να τεστάρουν τη μητριά ή τον πατριό. Δεν είναι μια γνήσια αντιπάθεια προς το καινούριο πρόσωπο αλλά μάλλον μια εξεταστική προσέγγιση: «Θα μείνει ή θα φύγει μετά από λίγο καιρό;». « Θα ξαναγίνουμε όπως πριν ή θα είμαστε έτσι για πάντα;». « Θα του/της αρέσω, θα με αγαπάει;». Αυτό είναι κάτι που οι γονείς πρέπει να λάβουν σοβαρά και έγκαιρα υπ’ όψιν και να είναι όσο πιο ξεκάθαροι και έντιμοι γίνεται απέναντι στα παιδιά τους.

14. ΑΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΟΤΙ ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΙ, θυμήσου ότι το παιδί δεν έχει καμιά απαίτηση από σένα να θυσιάσεις τον εαυτό σου και τα ενδιαφέροντά σου για χάρη του. Μην του χρεώνεις τις δικές σου επιλογές. Στο κάτω-κάτω τα παιδιά δεν ωφελούνται όταν οι γονείς είναι παραιτημένοι και κουρασμένοι. Είναι απαραίτητο να έχεις λίγο χρόνο για να κάνεις το κέφι σου και να νιώσεις κι εσύ πως δεν έπαψες να ζεις.

15. ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΣΤΟ ΓΟΝΕΪΚΟ ΣΟΥ ΡΟΛΟ, είναι πολύ σημαντικό να καθίσεις και να βρεις πώς και πότε ξεκίνησε αυτή η αίσθηση της αδυναμίας και της ανημποριάς. Μόνο τότε θα μπορέσεις να αναλύσεις την κατάσταση και να κάνεις κάτι γι’ αυτό. Το καλύτερο είναι να βγεις για λίγο από το ρόλο σου και να μπορέσεις να δεις αυτό που σου συμβαίνει από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Τι το καλύτερο λοιπόν από το να μοιραστείς τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τους φόβους σου με κάποιους άλλους ενήλικες, φίλους ή συγγενείς αλλά ακόμα και με άλλους άγνωστους γονείς που τολμούν να είναι μέλη σε ένα φόρουμ και να επικοινωνούν καθημερινά για ό,τι τους απασχολεί. Θυμήσου ότι δεν είσαι μόνος σου σε αυτό που νιώθεις. Είναι δεκάδες οι γονείς που δυσκολεύονται στο ρόλο τους και χρειάζονται φροντίδα και συμπαράσταση. Ένωσε τη φωνή σου μαζί τους!

* H Kατερίνα Καλιμικεράκη είναι δασκάλα με σπουδές και μελέτες πάνω σε θέματα παιδοψυχολογίας

Πηγή: http://www.eimaimama.gr/2011/04/15-3.html