"… Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο.”

Robert Fulghum

Μία φωλιά για τον Τζότζο...ή δύο;


- Κυρία να φτιάξουμε μία φωλίτσα για τον Τζότζο;
Να κοιμάται όταν εμείς θα φεύγουμε από το σχολείο;
- Ναι κυρία για να μην κρυώνει!
- Και πως θα την φτιάξουμε; ρώτησα.
Τα παιδιά σκέφτηκαν να χρησιμοποιήσουμε ένα κουτί παπουτσιών. Βρέθηκε ένα στο σχολείο. Και τότε άρχισαν οι ιδέες. Τις ακούσαμε όλες και τις καταγράψαμε. Επικράτησαν δύο. Η μία ιδέα ήταν να ανοίξουμε μία τρύπα στο πλαϊνό μέρος του κουτιού για να μπαίνει από εκεί ο σκαντζόχοιρος. Η άλλη ιδέα ήταν η τρύπα να ανοιχτεί στο πάνω μέρος του κουτιού. Ακολούθησε συζήτηση αφού κάποια παιδιά υποστήριξαν ότι ο σκαντζόχοιρος δε θα μπορεί να ανέβει πάνω στο κουτί. 
- Θα φτιάξουμε και μία σκάλα. είπε ο Μιχάλης.
- Οι σκαντζόχοιροι δεν μπορούν να ανέβουν την σκάλα , υποστήριξε ο Γιώργος.
- Θα τον βοηθάμε , είπαν κάποια παιδιά.
- θα την κάνουμε μικρή , είπε ο Αριστείδης.
Την επόμενη μέρα στο κυκλικό τραπέζι της παρεούλας μας τα παιδιά βρήκαν κουτιά παπουτσιών και διάφορα άλλα υλικά.
Χωρίστηκαν σε ομάδες και έπιασαν δουλειά σαν αληθινοί μηχανικοί. Σχεδίασαν, έκοψαν , κόλλησαν. Το αποτέλεσμα φανταστικό. Ακολουθούν φωτογραφίες από τη δράση τους: 








Πόσο τυχερός ο μικρός μας σκαντζόχοιρος!
Και στο  διάλειμμα μαζί μας! Μας παρακολουθεί και χαίρεται! Παίρνει και καθαρό αέρα όπως λένε τα παιδιά!


Σ' αγαπάμε Τζότζο!
 








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αγαπημένα ιστολόγια