ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ

Ο  Χιονάνθρωπος

Πιπεριά  για  μύτη

κάρβουνα  για  μάτια

για  τα  δυο  του  χέρια

ξύλα  δυο  κομμάτια.

Να, και  για  καπέλο

μια  παλιοκανάτα

κοντοστρουμπουλάτος

σαν  χοντροπατάτα.

Όσοι  θα  περνούνε

και  θα  τον  κοιτάζουν

θα  χαμογελούνε...

και  θα  τον... θαυμάζουν.

 ΕΛΛΗ  ΑΛΕΞΙΟΥ

--------------------------------------------------------------

Το χιόνι

Τι καλά που ‘ναι στο σπίτι μας τώρα που έξω πέφτει χιόνι!
Το μπερντέ παραμερίζοντας τ’ άσπρο βλέπω εκεί σεντόνι
να σκεπάζει όλα τα πράγματα, δρόμους, σπίτια, δένδρα, φύλλα.
Πόσο βλέπω μ’ ευχαρίστηση μαζεμένη τόση ασπρίλα.

Όμως, κοίτα, τουρτουρίζοντας το κορίτσι εκείνο τρέχει.
Τώρα στάθηκε στην πόρτα μας, ψωμί λέει πως δεν έχει,
πως κρυώνει, πως επάγωσε…

Έλα μέσα κοριτσάκι,
το τραπέζι μας εστρώθηκε κι αναμμένο είναι το τζάκι!

 

(Κώστας Καρυωτάκης)

---------------------------------------------------------------------

Ο Χιονάνθρωπος

Όλα σκεπάστηκαν μ’ άσπρο χαλί,
γλέντι τρικούβερτο μες την αυλή.
-Χιονάνθρωπο πάμε να φτιάσουμε,
ελάτε, παιδιά, να γελάσουμε!

Να τ’ ανθρωπάκι! Καπέλο φαρδύ,
πούρο στο στόμα, στο χέρι ραβδί,
είν’ όλο πόζα και μεγαλείο!
(Ήλιε, μην κάνεις κανέν’ αστείο…)

Δέστε! Θαρρώ μας γελά πονηρά.
Μας βγήκε ο ήλιος…Τι συμφορά!
Και τ’ ανθρωπάκι πια δε γελάει.
Δάκρυσε λίγο, έλιωσε πάει…

  

(Ντίνα Χατζηνικολάου)

-------------------------------------------------------------------------------

Ο μικρός Χιονάνθρωπος

Στο βορρά, στη Νορβηγία,
μες στα χιόνια και στα κρύα
ζει ένας νάνος από χιόνι
που ποτέ ποτέ δε λιώνει.

Γιατί εκεί όλο χιονίζει
κι ο αέρας στροβιλίζει
τις νιφάδες από χιόνι.

Ξέρεις τι σκέφτομαι, λοιπόν;
Είν’ η τύχη του βουνό,
αφού ζει στη Νορβηγία
μες στα χιόνια και στα κρύα.

Corinne Albaut/Michel Boucher

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Πουλάκι του χειμώνα 

Μες στο κρύο, έξω απ’ το σπίτι,
ξένο πέταξε σπουργίτι.
Φύλλο, σπόρος πουθενά,
πώς κρυώνει και πεινά!

Το παράθυρο θ’ ανοίξω
δυο σπυράκια να του ρίξω.
–Έλα μέσα δω, πουλί,
ζεστασιά θα βρεις πολλή.

Δεν ακούει, μόνο τσιμπάει
δυο σπυράκια και πετάει.
–Ταξιδιάρικο πουλί,

(Μιχαήλ Δ. Στασινόπουλος)

---------------------------------------------------------------------------------------------

Το παγωμένο πουλάκι

Έξω πέφτει χιόνι κι είναι παγωνιά
κι όλοι μαζευτήκαν στη ζεστή γωνιά.
Άσπρισαν οι δρόμοι, στρώθηκε η αυλή
κι ο βοριάς σφυρίζει, τώρα πιο πολύ.

Στο παράθυρό μας στέκει ένα πουλί
και χτυπά το τζάμι και παρακαλεί:
-Πάρτε με κοντά σας, για να ζεσταθώ.
Τρέμω το καημένο κι έξω θα χαθώ.

-Έλα ‘δω, πουλάκι, για να ζεσταθείς,
όλοι σ’ αγαπούμε. Μη μας φοβηθείς.
Από το ψωμί μας ψίχουλα να φας
κι όταν βγει ο ήλιος λεύτερο πετάς.

  Χάρης Σακελλαρίου

--------------------------------------------------------------------------------------------

Γύρω γύρω όλοι 

(Ποιήμα για τις 4 εποχές)

Γύρω γύρω όλοι!
Χιόνια στο περβόλι.
Άσπρα γίναν τα κλαριά,
άσπρα στρώθηκαν χαλιά,
κι ο Χιονάνθρωπος απέξω με καλεί να παίξω.

Γύρω γύρω όλοι!
Άνθη στο περβόλι.
Άνθισεν η κερασιά,
ρόδισε η ροδακινιά,
παντού χλόη και γρασίδι,
ώρα για παιχνίδι.

Γύρω γύρω όλοι!
Ζέστη στο περβόλι.
Σύκα γέμισε η συκιά,
κόκκινη η κληματαριά,
κι ένα τόσο δα πουλί
«έλα έξω» με καλεί.

Γύρω γύρω όλοι!
Μαραμένο το περβόλι.
Φύλλα σκέπασαν τη γη,
η βροχή πια δεν αργεί
του σχολειού η καλή ποδιά
αγκαλιάζει τα παιδιά.

Γύρω γύρω όλοι!
Η ζωή περβόλι.
Άνθη, χιόνια και βροχή
κάθε χρόνο απ’ την αρχή.
Και το ξέρουμε όλοι:
Μια δουλειά, μια σκόλη.

 (Ρένα Καρθαίου)

Από το Aνθολόγιο Δημοτικού, α’ μέρος, ΟΕΔΒ, 1975 (Oργανισμός Eκδόσεως Διδακτικών Bιβλίων)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Το πουλάκι

 

                     Τικ, τικ! Ανοίχτε μου παιδιά!
                    Εγώ δεν έχω πια φωλιά, 
                    τη σκέπασε το χιόνι.
                    Έξω, μαυρίλα,παγωνιά
                    Και στη ζεστή σας τη γωνιά
                    καλή φωτιά φουντώνει....

--------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Χιονάνθρωπος

Χιονάνθρωπο θα κάνουμε
τώρα που το ’χει στρώσει
τι κι αν τ’ αυτιά κοκκίνισαν
κι η μύτη έχει παγώσει.

Δουλειά αμέσως πιάσαμε
και φτιάξαμε το σώμα
και μια πίπα με καπνό
του βάλαμε στο στόμα.

Έχει στα μάτια κάρβουνο
στη μύτη έχει καρότο
κοιλίτσα έχει στρογγυλή
και σκούφο έχει πρώτο.

Νάτος ο χιονάνθρωπός μας

λες και είναι από χιόνι

βγήκε κι ο λαμπρός ο ήλιος

που σιγά σιγά τον λιώνει.  

Ρούλα Σμαραγδάκη

--------------------------------------------------------------------------------------