Συναισθήματα

Συναισθήματα παντού

Τα συναισθήματα είναι ένα θέμα που το δουλεύουμε όλη τη χρονιά μέσα από διάφορες δραστηριότητες.

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε τι κρύβεται πίσω από κάθε συναίσθημα. Πως μπορούμε να διαχειριστούμε τα συναισθήματά μας; Πολλές φορές τα παιδιά θυμώνουν, φοβούνται , είναι ανήσυχα και δεν αντιδρούν με το σωστό τρόπο.

  Πως μπορούμε να  μάθουμε  πώς να ηρεμούμε  τον εαυτό μας όταν διαταράσσεται;

Παρακάτω μπορείτε να δείτε διάφορες ιδέες, έτσι όπως εμείς δουλέψαμε φέτος αυτό το τόσο σημαντικό θέμα:

Χαρά - Λύπη

Πότε είμαι χαρούμενος/η και πότε έιμαι λυπημένος/η;

Καταγράψαμε όλα όσα έλεγαν τα παιδιά. Και φυσικά σχεδόν όλα μιλούσαν για τη μαμά τους:

Είμαι χαρούμενη όταν η μαμά με πάει βόλτα

Είμαι χαρούμενη όταν η μαμά με αγκαλιάζει.

Ειμαι χαρούμενος όταν παίζω με τους φίλους μου.

Είμαι λυπημένη όταν η μαμά δεν μ'αφήνει να δω παιδικά.

Είμαι λυπημένη όταν ο αδερφός μου μου παίρνει τα παιχνίδια μου.

Είμαι λυπημένος όταν δεν με παίζει η φίλη μου.

Ζωγραφίσαμε πότε νιώθουμε χαρά και πότε λύπη.

Στη συυνέχεια είπαμε πότε νιώθουμε χαρά στο σχολείο και πότε λύπη.

Απαντήσεις των παιδιών:

Νιώθω χαρά όταν....

......παίζω στο κουκλόσπιτο

.....παίζουμε ομαδικά παιχνίδια

......όταν παίζουμε έξω στην αυλή

......μας διαβάζει η κυρία παραμύθια

...όταν παίζω με τους φίλους μου

....παίζω  στον ηλεκτρονικό υπολογιστή

...όταν ζωγραφίζω με πινέλο

Νιώθω λύπη όταν....

......η φιλή μου δεν με παίζει

......με μαλώνει η κυρία

...... μου παίρνουν το παιχνίδι που κρατάω

.....όταν μου φωνάζουν πολύ δυνατά

Τι διαδικασία αυτή την κάναμε με όλα τα συναισθήματα που δουλέψαμε.

Θυμός

Αφού μιλήσαμε γι' αυτό το συναίσθημα (αφορμές υπάρχουν πάντα) σκεφτήκαμε τι μπορούμε να κάνουμε έτσι ώστε να ηρεμούμε και να μην αντιδρούμε με λάθος τρόπο.

Οι ιδέες ήταν πολλές:

- να μετρήσουμε ως το 10

- να ζωγραφίσουμε 

- να διαβάσουμε ένα παραμύθι

- να μιλήσουμε με την κυρία

Αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μια γωνιά στην τάξη όπου θα πηγαίνουμε να ηρεμούμε. Τι πρέπει όμως να έχει η γωνιά της ηρεμίας;

Πήραμε ένα κουτί και είπαμε να βάλουμε μέσα πράγματα που μας ηρεμούν.

ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΗΡΕΜΙΑΣ

Περιέχει:

1. Το μπουκάλι της ηρεμίας

2. Τη νεράιδα της ηρεμίας για να της λέμε τον πόνο μας (γαντόκουκλα)

3. Η νεράιδα της συμφιλίωσης

4. Ένα λούτρινο γατάκι (το αγαπημένο της τάξης)

5. Μαρκαδόροι και χαρτί για να ζωγραφίζουμε το θυμό μας ή ότι άλλο μας ευχαρηστεί.

Στο μπουκάλι της ηρεμίας βάλαμε μέσα νερό , χρυσόσκονη και διάφορες πούλιες για να λαμπυρίζει.

Το κουνάμε, το κοιτάμε και ηρεμούμε.

Στη συνέχεια , κάθε παιδί διάλεξε ένα χαρτάκι με το χρώμα που το ηρεμεί, έγραψε το όνομά του και το κόλλησε στο κουτί.

Έτοιμο το κουτί της ηρεμίας!!!!

 

 Φυσικά τα παιδιά ήθελαν να φτιάξουν και ατομικό μπουκαλάκι ηρεμίας για το σπίτι:

Ρίχνουμε χρυσόσκονη

 και πούλιες

 κλείνουμε και το κουνάμε.

Φόβος

Η αφορμή δόθηκε μια μέρα που βροντούσε. Κάποια παιδιά άρχισαν να τσιρίζουν. Έτσι μιλήσαμε για τους φόβους μας. Τους ζωγραφίσαμε, διαβάσαμε σχετικά βιβλία και φτιάξαμε τον δράκο που έφαγε όλους τους φόβους μας ( Ιδέα από το διαδίκτυο)

Και τι φοβούνται τα παιδιά της τάξης μας: Τα φίδια, της αστραπές και τους κεραυνούς, τις σαύρες, τους λύκους, τα φαντάσματα και τα τέρατα.

Συμφωνήσαμε, όταν φοβόμαστε να το λέμε στη μαμά ή τον μπαμπά μας για να μας βοηθούν.

Αλλά και γενικά να μιλάμε για τα συναισθήματά μας. 

Στην τάξη μας βοηθά ο παρακάτω πίνακας όπου κάθε παιδί βάζοντας το μανταλάκι με το όνομά του στο αντίστοιχο πιατάκι μας δείχνει πως νιώθει . Ακολουθεί συζήτηση στην παρεούλα ή σε προσωπικό επίπεδο. Λειτουργεί πολύ καλά!

Και στο σπίτι μας βοηθά ο τροχός των συναίσθημάτων ή το ρολόι των συναισθημάτων

 Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ ΚΑΙ ΒΟΗΘΑΩ 

(Βήματα για τη ζωή) 

Κατί άλλο που λειτούργησε πολύ καλά στην τάξη μας και θέλω να το μοιραστώ είναι 

ο ήλιος που λάμπει όταν νοιαζόμαστε.

Αφού έγιναν οι διάφορες δραστηριότητες που προτείνει το βιβλίο " Βήματα για τη Ζωή"

συμφωνήσαμε ότι πρέπει να νοιαζόμαστε για τους γύρω μας και όχι μόνο για τον εαυτό μας. Είμαστε μια ομάδα και πρέπει να βοηθάμε ο ένας τον άλλο. 

Έτσι δημιουγήθηκε η ιδέα του ήλιου της τάξης μας. Κόψαμε ένα κύκλο όπου κάθε παιδί κόλλησε τη φωτογραφία του.

Στη συνέχεια κόψαμε πολλές ακτίνες και τις βάλαμε σε ένα κουτί.

 Κάθε φορά που κάποιο παιδί νοιάζεται η βοηθά μέσα στην τάξη κολλάει μια ακτίνα στον ήλιο.

Ο ήλιος μας λάμπει όλο και πιο πολύ!!!!!

Κι εμείς χαιρόμαστε!!!!

ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

Πριν λίγες μέρες διαβάσαμε το παραμύθι: Το νησί των συναισθημάτων και φυσικά ακούσαμε τη υπέροχη μουσική του Μάνου Χατζιδάκη.

 Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα.

Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.

Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.

Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.

Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.

Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,

«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα»

Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.

«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.

«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.

Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.

«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».

«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.

Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.

Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».

Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.

Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.

Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:

«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;

«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.

«Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»

Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθιά σοφία της είπε:

«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο

μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

Πηγή: http://www.poiein.gr/archives/18160

 Στη συνέχεια το δραματοποιήσαμε! Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και  έτσι θα αποτελέσει ένα μέρος της καλοκαιρινής μας γιορτής.

Προετοιμασία για την παρουσίαση

Συνεχίζεται......