Πασχαλινές κατασκευές 2014

ΠΑΣΧΑΛΙΝΕΣ ΚΑΡΤΕΣ

ΚΟΤΟΠΟΥΛΑΚΙΑ ΜΕ ΦΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΛΑΜΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΚΑΛΑΘΑΚΙΑ

ΤΑ ΚΑΛΑΘΑΚΙΑ ΜΑΣ ΓΕΜΑΤΑ

ΑΥΓΑ ΜΕ ΤΕΜΠΕΡΕΣ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΣΚΟΝΗ

ΛΑΖΑΡΑΚΙΑ ΑΠΟ ΧΑΡΤΟΝΙ

Και παλαιότερες κατασκευές:

Γιατί βάφουμε κόκκινα αυγά το Πάσχα;;;

  Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα του Πάσχα είναι το βάψιμο των αυγών τη Μεγάλη Πέμπτη. Τα χρωματιστά αυγά τα συναντάμε στην αρχαιότητα στη Ρώμη, στην Ελλάδα, στην Κίνα και στην Αίγυπτο ως δώρα στις ανοιξιάτικες γιορτές!

  Πώς ακριβώς όμως, καταλήγουμε στην επιλογή του κόκκινου χρώματος, δεν είναι ξεκάθαρο. Οι εξηγήσεις που υπάρχουν είναι πολλές. Μία από τις πιο αποδεκτές είναι πως το κόκκινο συμβολίζει το αίμα και τη θυσία του Ιησού. Οι άλλες ερμηνείες, έχουν πρωταγωνίστριές τους, τρεις γυναίκες: Την Παναγία, τη Μαγδαληνή και μία δύσπιστη ανώνυμη γυναίκα.
  Μία εξήγηση που δίνεται συχνά, λέει ότι η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά και τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να του φέρονται καλά. Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, αυτά βάφτηκαν κόκκινα!

  Μία άλλη ιστορία συνδέει το κόκκινο χρώμα με τη Μαρία Μαγδαληνή. Οταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ενημερώθηκε για την Ανάσταση του Χριστού, τη θεώρησε τόσο απίθανη «όσο και το να βαφτούν τα αυγά κόκκινα». Η Μαρία Μαγδαληνή τότε, χρωμάτισε μερικά αυγά κόκκινα και του τα πήγε για να του επιβεβαιώσει το γεγονός.

  Μία παραλλαγή της παραπάνω ιστορίας, θέλει μία γυναίκα να μην πιστεύει την είδηση της Ανάστασης Του Ιησού και να λέει: «Όταν τα αυγά που κρατώ θα γίνουν κόκκινα, τότε θα αναστηθεί και ο Χριστός». Και τότε αυτά έγιναν κόκκινα.

  Το έθιμο του τσουγκρίσματος των αυγών ξεκίνησε μάλλον στη Βόρεια Αγγλία ως παιχνίδι, όπου ο κάτοχος του πιο γερού αυγού, ήταν ο νικητής. 

  Σύμφωνα με την παράδοσή μας το πρώτο αυγό που βάφεται σε κάθε σπίτι ανήκει στην Παναγία και δεν πρέπει να το τσουγκρίζουμε. Πολλές νοικοκυρές το φυλάνε στο εικονοστάσι όλο το χρόνο μέχρι το επόμενο Πάσχα, μια και δεν χαλάει!

 Πηγή:http://didymoteicho.net/plirofories/iistoriamas/6756-2014-04-17-08-38-09.html
 

                                   Φέτος βάψαμε τα αυγά μας με τέμπερες και χρυσόσκονη...

                                            ......αλλά και με τον παραδοσιάκο τρόπο!!!!

                                             Νομίζω πως είχαμε μεγάλη επιτυχία!!! Τι λέτε;;;;

'Ηρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια...... (2)

Φτιάξαμε Λαζαράκια και από χαρτόνι. Στολίσαμε ένα καλάθι και είπαμε τα κάλαντα του Λαζάρου στις τάξεις του Δημοτικού σχολείου Μικρόπολης. Η χαρά μας ήταν μεγάλη όταν το καλαθάκι μας γέμισε με καραμέλες τις οποίες τις μοιραστήκαμε.

Το καλαθάκι μας είναι έτοιμο

Μπορεί το καλαθάκι μας να μη γέμισε με αυγουλάκια αλλά έμας δε μας πείραξε καθόλου!!!!!!

Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια.......(1)

 Τα Λαζαράκια

 

Είχαν μεγάλη επιτυχία

Το Σάββατο του Λαζάρου, οι γυναίκες, τα παλιά χρόνια, ζύμωναν το πρωί ειδικά ψωμάκια, τους “λαζάρηδες” ή και “λαζαράκια”. Στα “λαζαράκια” έδιναν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Όσα παιδιά είχε η οικογένεια τόσα “λαζαράκια” έπλαθαν και στη θέση των ματιών έβαζαν δυο γαρίφαλα.
Στην ουσία, τα λαζαράκια είναι σταφιδοφωμάκια.
Ας τα φτιάξουμε φέτος μαζί με τα παιδιά μας, για να μην ξεχνιούνται τα έθιμα της πατρίδας μας.

Τα δικά μας Λαζαράκια: 

Πατώντας εδώ θα βρείτε διάφορες συνταγές για Λαζαράκια.

 Τα κάλαντα του Λαζάρου

 

Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια,

ήρθε Κυριακή που τρών' τα ψάρια.

Ξύπνα Λάζαρε και μην κοιμάσαι

ήρθε η μάνα σου από την πόλη

σου 'φερε χαρτί και κομπολόι.

Γράψε Θόδωρε, γράψε Δημήτρη,

γράψε λεμονιά και κυπαρίσσι.

Το καλάθι μας θέλει αυγουλάκια

και η τσέπη μας θέλει λεφτάκια.

 

Μάθημα ....για γονείς και όχι μόνο!!!!!

Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή. Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από εσένα Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.

 

Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου Αφού ιδέες έχουν δικές τους.

Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου. Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες.

 

Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά. Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο και κομπάζει ότι, με τη δύναμή του,

τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά. Άς χαροποιεί τον τοξότη ο κομπασμός του Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο.«

 

Χαλίλ Γκιμπράν